روش های موثر تنبیه کردن کودکان
والدین اعتقاد شدیدی نسبت به تنبیه دارند.تمام والدین چه تنبیه را تایید کنند یا نکنند،از تنبیه به عنوان روشی برای آموزش رفتار مناسب کودکانشان استفاده می کنند.
.
اگر تا کنون کودکتان را به اتاقش فرستاده اید،ساعت تماشای تلویزیو را محدود کردید،عروسک مورد علاقه اش را از او گرفتید،یا وقتی که کودک شما خواست به گاز داغ دست بزند با قاطعیت فریاد زدید نه!بنابراین شما برای تغییر رفتار او از اصل تنبیه استفاده میکردید.
.
حیرت انگیز و فوق العاده است،اگر کودکانمان را فقط با اسفاده از روش های مثبت بزرگ کنیم،اما ما نمی توانیم.برای آموزش ویژگی های رفتاری مطلوب به آنها،هم عواقب مثبت و هم عواقب منفی را باید در نظر گرفت.
.
ما نمی گوییم تنبیه لزوما خوب یا بد است.وقتی این روش اصولی تنبیه مناسب باشد،استفاده از آن برای ما موثر است.با این حال،تنبیه به تنهایی بر نتایج مطلوب تاثیر نخواهد داشت.به این دلیل که به طور کاملا منفی است!به کودک می آموزد چه کاری را انجام ندهد،اما به او نمی آموزد چگونه رفتاری کاملا پذیرفته است و جایگزین رفتار ضعیف و بد بکند.
.
امیر سه ساله از صندلی بالا می رود تا فنجانی را بردارد.مادرش او را از صندلی پایین می کشد و به خاطر بالا رفتن از صندلی او را سرزنش می کند.امیر گریه می کند و می گوید:«دیگه این کارو نمیکنم،مامان!».برای الان خوب است،اما آیا او می آموزد که در سطحی ایمن و بی خطر تر،فنجان هایی قرار دادند یا اینکه آیا دفعه ی بعد باید کمک بخواهد؟او یاد گرفت که چه کاری را نباید انجام دهد،اما یاد نگرفت که در آینده چه کاری را باید انجام دهد.
.
به علاوه تاثیرات تنبیه در بهترین حالت،موقتی است و وقتی اغلب از تنبیه استفاده میشود،تاثیر خود را از دست خواهد داد.با این حال چون تنبیه گاهی یک روش حتمی مدیریت است،سوال این است:کی و چگونه باید از آن استفاده کنید؟ما این اصول را توصیه میکنیم:تنبیهی را انتخاب کنید که رفتار نا مطلوب را کاهش میدهد.
.
تنبیه وقتی موثر است که باعث شود رفتار نامناسب کمتر رخ دهد.اگر از تنبیه بدنی،درون اتاق حبس کردن،محدودیت ها و برداشتن اسباب بازی یا حذف امتیازات استفاده میکنید ولی اثر گذار نیستند،بنابراین نمی توان آنها را تنبیه نامید.
.
یک مثال کلاسیک؛محسن نه ساله است.او به خاطر زدن خواهرش،به اتاقش فرستاده شد.در آنجا با کامپیوتر و آدم آهنی اش بازی کرد.وقتی مادرش به او گفت میتواند بیرون بیاید،او مشغول تماشای قهرمان مورد علاقه اش از تلویزیون بود.او نمیتوانست زیاد علاقه مند به بیرون آمدن از اتاقش باشد.به علاوه وقتی او از اتاقش خارج شد،دوباره خواهرش را زد تا توی دردسر بیفتد.
.
بنابراین توصیه ما این است که تاثیر تنبیه را مشاهده کنید.اگر رفتار هدف کاهش یافته باشد،بنابراین نتیجه باید تنبیه کردن باشد.در این صورت،نیازی نیست آن عمل را تکرار کنید.روش دیگر را امتحان کنید.
.
.
با خرید حداقل 3 میلیون تومان از مزایای خرید با قیمت عمده بهره مند شوید.
از تنبیبه کم استفاده کنید.
اگر زیاد از تنبیه استفاده کنید،کودکتان به آن عادت میکند و دیگر موثر نخواهد بود.هر عملی_حتی اگر موثر باشد_شامل حبس کردن،قطع تلویزیون،اگر بیش از حد استفاده شود تاثیرش ضعیف خواهد شد و وقتی به آن نیاز پیدا کنید تاثیر مطلوبی نخواهد داشت.
.
.
از تنبیه در ترکیب با روش های مثبت استفاده کنید.
وقتی استفاده از تنبیه را انتخاب میکنید،دقت کنید به همان نسبت نیز از روش های تربیتی مثبت استفاده کنید.وقتی تنبیه به تنهایی به کار برده می شود،به طور خود به خود به کودک رفتار خوب را نمی آموزد.
برای تشویق کودک جهت رفتار کردن به شیوه ای که شما دوست دارید،باید رفتار های مثبت قابل پرورش را تعیین کنید،آموزش و پاداش دهید.اگر گفته میشود کودکتان را به خاطر دویدن به میان خیابان تنبیه کنید،در عین حال باید به او آموزش بدهید چگونه قبل از عبور خیابان بایستد،نگاه کند و گوش فرا دهد.به خاطر اینکه قبل از عبور خیابان در محدوده توقف میکند و با دقت نگاه میکند،او را تشویق کنید،این باعث میشود که تنبیه برای رفتار های نامطلوب موثر تر بشود.
.
.
تنبیه را به تاخیر نیندازید.
اگر قصد دارید کودکتان را تنبیه کنید،به محض اینکه رفتار بد را انجام داد این کار را انجام دهید.رفتار با پیامد های سریغ کنترل میشود_چه مثبت و چه منفی_بنابراین صبر نکنید تا «واستا پدرت به خانه بیاید»،تا بعد از ظهر یا فردا یا هفته ی بعد به تاخیر نیندازید.در اثر صبر کردن،هر نوع تنبیهی تاثیر خود را از دست خواهد داد و کودک نمیتواند آن را با اشتباهی که انجام داد مرتبط سازد.
.
.
همیشه پیامدها را شرح دهید.
کودک باید بداند که چه رفتاری شما را میرنجاند و اگر به آن رفتار ادامه دهد،شما چه کار خواهید کرد.قانون خود و پیامد نادیده گرفتن آنرا برای او بگویید.
.
.
محکم و ثابت قدم باشید.
تنبیه موثر نه تنها سریع است،بلکه قابل پیش بینی نیز میباشد.هر زمان رفتار ناشایستی از او سر میزند،تنبیه نیز باید انجام شود.اگر به کودک خود گفته اید چنانچه چیزی را پرت کرد،آنرا از دست خواهد داد؛بنابراین بعد از اینکه آنرا پرت کرد،به سرعت باید آنرا از کودک بگیرد.
.
.
تهدید های پوشالی و پوچ نکنید.
کودک را باتهدیدی نترسانید که بعد،از انجام آن ناتوان باشید.قبل از انجام عمل،به او فرصت دوباره،سه باره و یا یک فرصت دوازدهم ندهید.هر دفعه آنچه را که عقیده دارید به زبان بیاورید و به آنچه می گویید،ایمان داشته باشید.عدم ثبات و تهدیدات توخالی به رفتار بدتری منتهی می شود که به شدت در فرد شکل می گیرد و در برابر تغییر بسیار مقاوم و پایدار است.
.
.
فرصتی برای انجام رفتار خوب بدهید.
جنبه ی دیگر تنبیه کردن آموختن رفتار نامناسب به کودک است،اما باید این فرصت را نیز به کودک داد تاآنچه را فرا گرفته است را نشان دهد.تنبیه نکردن ظولانی مدت مانع اثر مثبت آن میشود.برای مثال؛حبس کردن؛کودک خیلی دیر به خانه می آید و به صدا زدن های شما برای شام خوردن توجهی نمی کند.
شما در نهایت عصبانیت،به مدت یک ماه او را حبس می کنید.در مدت آن یک ماه او نمیتواند به شما نشان دهد که یاد گرفته است به موقع به خانه بیاید و صدا زدن های شما را به موقع جواب دهد.او ممکن است آنچنان از تنبیه ناراحت و خشمگین شود که مجبورش کنید به مدت دو روز مستقیم از مدرسه به خانه بیاید،سپس خیلی زود این فرصت را میابد تا به شما نشان دهد قوانین خانه را فرا گرفته است.
در ظرف دوره ی یک ماهه،او فرصت های زیادی خواهد داشت تا اعتماد شما را دوباره جلب کند.
.
.
اگر از تنبیه بدنی استفاده میکنید،خلاصه و کنترل شده باشد.
به عنوان یک اصل کلی،ما تنبیه بدنی را توصیه نمی کینم اما چند استثنا وجود دارد.برای مثال اگر فرزند دو ساله ی شما سعی میکند سنجاق سر را درون پریز برق فرو کند،شما ممکن است فریاد بزنید:«نه»!ممکن است سنجاق سر را بقاپید و به سرعت پشت دست فرزندتان بزنید.
برای یک کودک نو پا این پیامد نامناسب تر از سخنرانی در مورد خطرات مربوط به برق است.هرگز تنبیه بدنی را در حالت خشم به کار نبرید.بلکه باید تنبیه هدفمند،مختصر و کنترل شده باشد.و همچنین از روش های مدیریت غیر بدنی از قبیل،مهلت دادن،حبس کردن،جریمه و شکل های دیگر تنبیه از قبیل محدودیت ها و حذف امتیازات یا اشیا استفاده کنید.
.
