فهرست مقاله دروغ گفتن کودکان
دروغ گفتن کودکانه
همه ما گاهی حقیقت را پنهان می کنیم تا توجیهی برای دروغ مصلحت آمیزمان باشد. اما وقتی یکی از فرزندانمان دروغ می گوید ما خیلی ناراحت می شویم. تشخیص تفاوت بین حقیقت و دروع یک مفهوم دشوار است و برای شناخت آن زمان لازم است. دکتر «ژان پیاژه» (روان شناس رشد معروف) دریافت که تا حدود چهار سالگی – یعنی بچه های پیش دبستانی – مطابق میل و رضایت والدینشان رفتار می کنند هر چه که برای پدر و مادر خوشایند باشد، خوب است و هر چه که آنها را ناراحت کند، بد است. اگر دختر بچه ای به مادرش بگوید همین الان گلدان مود علاقه مادر را شکسته، مادر ناراحت خواهد شد. پس چون ناراحت کردن مادر بد است، می گوید که این کار را نکرده و این یک راه حل بدیهی است. به طور مشابه، برای کودک طبیعی است که مستقیم به صورت پدر و مادر نگاه کند و بگوید چیزی از قوطی بیسکویت برنداشته، حتی اگر صورت با دستانش پر از خرده های بیسکویت باشند. این می تواند یک توجیه و دلیل عصبانی کننده باشد، اما باید بدانیم کودک زمانی نیاز دارد تا فرق بین واقعیت را از غیر واقعیت تشخیص دهد. حتی بچه کلاس اول نیز هنوز این توانایی را ندارد. دکتر «آرتور اپل بی» از طریق مصاحبه با هشتاد و هشت کودک بین شش و نه سال دریافت که فقط درصد از شش ساله ها در مقایسه بانه ساله ها توانستند این فرق را تشخیص دهند. همه بچه ها میدانستند که تمام داستان ها واقعی نیستند و بیش از ۹۰ درصد مطمئن بودند سیندرلا و غولها وجود ندارد. وقتی کودک شروع به تمایز قائل شدن بین حقیقت و خیال کرد، یاد می گیرید که دروغ، دروغ است، حتی اگر کسی نفهمد و والدینش را ناراحت نکند. حدود هفت سالگی کودک نسبت به دروغ گفتن احساس بدی پیدا می کند، حتی اگر دروغش فاش نشود، او نگران جرم و مجازات است و شاید هم نگران اینکه خدا او را تنبیه کند، حتی اگر والدین این کار را نکنند. در یازده و دوازده سالگی او از یک دیدگاه جدید به واقعیت نگاه می کند که بنا به نظر «پیاژه» بانگر بلوغ و تجربه اوست. در این سن کودک به این شناخت می رسد که جامعه بر اساس حقیقت است. کمال گرایی نیرومند نوجوانی، از این سن آغاز می شود. بنابراین، دروغ گفتن به معنی موضوع های متفاوت در سنین مختلف است و صداقت و راستگویی باید به عنوان یک مفهوم قابل رشد و استنتاجی در نظر گرفته شود. وقتی کودک شما دروغ می گوید آن را بالنفسه در نظر نگیرید، بلکه از راه حل های زیر استفاده کنید و به او بیاموزید که در سطح شناختی خود راستگو باشد.
به کودک معنی حقیقت و راستگویی را آموزش دهید
در اینجا راه هایی وجود دارند تا به کودک دو ساله، سه ساله و یا حتی چهار ساله خود بیاموزید که چه چیزی «تظاهر» و چه چیز «حقیقت» است استفاده از صحنه سازی موقعیت هاء در طول بازی موقعیت های زیادی وجود دارند که میتوانیم برای متمایز کردن حقیقت از دروغ، تمرین کنیم. شاید یکی از والدین به شوخی و بازی وانمود کند یک موجود خیالی است و حتی اگر پدر لباس مبدل هم به تن نداشته باشد کودک می ترسد و در مورد اینکه چه چیزی واقعی با غیر حقیقی است، از این فرصت ها استفاده کنید و در مورد اینکه چه چیزی واقعا می تواند یا نمی۔ تواند اتفاق بیفتد، صحبت کنید. آیا پدر به طور واقعی یک موجود خیالی است؟ آیا موجودات خیالی وجود دارند یا ساختگی و افسانه هستند؟ رویدادها و گفتگوهای حقیقی می توانند شروع کننده بحث باشند. به کودک توضیح دهید وقتی به او می گویید آنقدر شیرین است که دوست دارید بخوریدش؛ فقط وانمود می کنید. با وجود این اگر او کودکی را گاز گرفت این واقعی است و آسیب می رساند؟- از برنامه های تلویزیون، فیلم ها و کتابها استفاده کنید تا صحبت در مورد تفاوت بین حقیقت و دروغ را شروع کنید. وقتی تلویزیون تماشا می کنید (به خصوص کارتون و فیلم – های هیجانی) این بحث را مطرح کنید که آیا آنچه که اتفاق افتاده می تواند حقيقتأ رخ دهد؟ چرا نه؟ آیا قهرمان واقعی است یا ساختگی؟ آیا مردم واقعا می توانند پرواز کنند؟ آیا یک گربه می تواند منفجر شود و سپس فرار کند؟ اگر واقعا ماشین سگ را زیر بگیرد چه اتفاقی می افتد؟ وقتی برای کودکتان داستان می خوانید این را نیز فرصتی دیگر برای گفتگو در مورد زندگی ساختگی و زندگی حقیقی به کار ببرید. از مسئول کتابخانه خود بخواهید عناوینی متناسب با سن کودکتان پیشنهاد دهد.
- به کودک کمک کنید تا فرق بین افکار بیهوده و پوچ و واقعیت را بداند. مادری اخیرا شنید که پسر کوچکش به دوستش گفته اسب دارد. در حالی که ندارد. او با کودک صحبت کرد و به او فهماند اگر چه گاهی سوار اسب کوچک (ناتو) می شود، اما هنوز خودش اسب ندارد. او به پسرش پیشنهاد داد تا به دوستش بگوید تحت تأثیر قرار گرفته و سپس حقیقت را به او بگوید. همه بچه ها وقتی کوچک هستند اغراق می کنند و دورغ می گویند. در بخش در مورد این رفتار توضیح داده ایم.
یک الگوی رفتاری خوب باشید.
بچه ها شبیه به دستگاه ضبط صوت و تصویر هستند. هر چیزی که می بینند و میشنوه سپس پخش می کنند به خصوص وقتی الگوی نقش آنها کسانی باشند که بسیار دوستشان دارند. بنابراین، به عنوان والدین افرادی هستید که کودکان بسیار از شما تقلید می کنند مهم است که رفتار صادقانه خود را برای آنها الگو قرار دهید. اگر کودک خود را به پارک تفریحی می برید و در ورود سن او را دروغ می گویید تا رایگان وارد شود، او قطعا متوجه میشود و حتی ممکن است با این حرف شما را خجالت زده کند «من سه سالم نیست، چهار سالمه!» اگر زمانی توسط پلیس به خاطر عبور از چراغ قرمز دروغ می گویید تا جریمه نشوید، کودک شما متعجب میشود که چرا شما می توانید از خودتان داستانی بگویید ولی او نمی۔ تواند مثل دروغ مصلحت آمیز کوچک که برای حفظ آبرو یا جلوگیری از آسیب رساندن به احساسات فرد دیگر گفته میشود، بدترین دروغی است که گفته میشود. با گذشت زمان کودک فرق بین دروغ از روی دشمنی و سازگاری اجتماعی را یاد می گیرد از همین حالا با الگو قرار دادن رفتار درست از ایجاد مشکلات جلوگیری کنید. آداب خوب را نیز میتوان آموخت.چگونه ترس حمام نرفتن در کودکان را از بین ببریم این مطلب را نیز بخوانید
دروغ گفتن را تحریک نکنید.
بیشتر اوقات والدین در مورد رفتار نادرست کودکشان سؤال می پرسند که آنها را مجبور به دروغ گفتن می کنند. جک کوچولو در آشپزخانه ایستاده در حالی که شیشه ی کلوچه شکسته و کلوچه ها اطراف او را فرا گرفته اند. مادرش به داخل میدود و با عصبانیت به صورتش نگاه می کند و می پرسد: «جک تو از آنجا بالا رفتی و شیشه کلوچه را انداختی؟» او با بی گناهی نگاهی کرد و گفت: «نه» چون او به خاطر شکستن شیشه کلوچه توی دردسر افتاده دروغ می گوید، تکرار مکرر این الگوی واکنشی حتی صادق ترین کودک را نیز به کودکی دروغ گو تبدیل می کند.- سؤال نپرسید، بلکه به کودک بگویید کاری که کرده درست نبوده است. بهتر بود مادر جک می گفت: «واقعأ از دستت عصبانی هستم تو از آنجا بالا رفتی و شیشه کلوچه را انداختی.»
- تکذیب های آشکار را نادیده بگیرید و فقط با رفتارهای اشتباه اصلی برخورد کنید. اگر شرایط کاملا آشکار نیست، در حالی که مطمئن هستید کودک شما مسئول اشتباهی است از او سؤال نپرسید. آنچه که فکر می کنید را بیان کنید اگر گلدان شکسته و شما معتقد نیستید که گربه این کار را کرده است به کودک اطمینان دهید که میدانید کار اوست.
جریمه های رفتار بد و دروغ گفتن را جدا کنید
هیچکس تاکنون نگفت چه اتفاقی برای جرج واشنگتن افتاد وقتی که او درباره درخت گیلاس حنبتت را گفته برای کودک توضیح دهید وقتی حقیقت را بگوید شما عصبانی نمیشوید. بگویید دروغ گفتن دو برابر او را به دردسر می اندازد. سپس دقت کنید این حرف شما نیز حقیقت باشد. .- آنقدر شدید تنبیه نکنید که ارزش دورغ گفتن را داشته باشد. اگر کودک را اغلب تنبيه کنید، بنابراین برای اجتناب از تنبیه شدن الگوی دروغگویی را پیش می گیرد. ممکن است آنقدر از تنبیه شدن وحشت داشته باشد که بخواهد شانس خود را در دروغ گفتن امتحان کند. ما کودکی راداشته ایم که به ما گفت: اوضاع از اونی که هست بدتر نمیشد. بنابراین او دروغ می گفت و اغلب هم با دروغ گفتن خلاص میشد.
- عمل را تنبیه کنید و سپس به خاطر دورغ گفتن جریمه کنید. برای دروغ گفتن در مورد یک گناه یا تقصیر، پیامدها را به صورت مجازات های جداگانه در نظر بگیرید. آن را شدید نسازید، به وضوح و صراحت پیامد حقیقی عمل را بیان کنید. سپس برای دروغ گفتن جریمه در نظر بگیرید. تنبیه برای به سراغ شیشه بیسکویت رفتن بدون اجازه نخوردن بیسکویت روز بعد است. بنابراین تنبیه دروغ گفتن در مورد آن باید یک روز بیشتر بیسکویت نخوردن باشد. نه تمام هفته! اگر قرار است فرزندتان خانه دوستش برود ولی جای دیگر رفت، پیامد مناسب ماندن در خانه بعداز مدرسه به مدت دو روز است. جریمه دروغ گفتن در مورد اینکه کجا بود باید دو روز بیشتر از محدودیت اولیه باشد. اگر این الگو را رعایت کنید، کودک خیلی زود می آموزد اگر راست بگوید به این دردسر بزرگ نمی افتد و شاید تنبیه کمتری را دچار شود.
صداقت را تقویت کنید
حقی مهم تر از جریمه کردن دروغ، به یاد داشتن اینست که حقیقت را تشویق کنیم. شما باید گرایش هایی را که به آن ارزش میدهید تقویت کنید (در این مورد رفتار صادق و راست گویی).- رفتار صادقانه را تشویق کنید. این ساده ترین راه برای تشویق صداقت است توجه کنید تشویق رابه روشی متناسب با سن کودکتان به کار ببرید، (به بخش مراجعه کنید). برای مثال شما با کودک پیش دبستانی خود رو به رو هستید که شیشه کلوچه را شکسته است. او مکث می کند و سپس به جای انکار عملی که در گذشته کرده بود می گوید: متأسفم». به سرعت به او بگویید چقدر خوب است حقیقت را می گوید و فقط به خاطر شکستن شیشه او را جریمه کنید.
- یک کتاب حقیقت گویی درست کنید. با استفاده از یک کتاب ویژه برای ثبت موارد صداقت، تمام توجه خود را بر رفتار خودب کودکتان معطوف کنید و سپس رفتارها و کارهای خوب را هر روز با او مرور کنید. به افراد دیگر در حضور کودکتان که بشنود درباره اش بگویید.
- با امتیاز و غافلگیری هایتان به صداقت پاداش بدهید. هر زمان امکان دارداز پیامدهای منطقی برای پاداش دادن به صداقت استفاده کنید. اگر کودک در مورد بودن در مکان خاصی راست گفت، بگویید که به او ایمان دارید و به جای دیگر خواهد رفت. به این نوع امتیاز دادن ادامه دهید تا زمانی که او سر وقت باز گردد و فقط به مکان های مجاز برود. کمترین مجازات را برای کودکی در نظر بگیرید که داوطلبانه پیش شما می آید (قبل از اینکه به خاطر اشتباه و خطایش مچش را بگیرید) و صادقانه اشتباه خود را اعتراف می کند. یادتان باشد اجازه ندهید از این روش برای کنترل شما استفاده کند. وقتی کودک سابقهی دروغ گفتن دارد، استفاده از پاداش و جدول برای افزایش راستگویی مفید است.
- اولین باری که «اسکارل» اعتراف کرد کتاب ریاضی اش را در مدرسه جا گذاشت، مناسب است که به خاطر صداقتش به او پاداش دهید و به او کمک کنید راه حلی برای این مشکل پیدا کند. وقتی رفتار صداقت گویی شکل گرفت تشویق کردن و پاداش دادن به ندرت انجام می شود.
